My już znamy winnych

Potępienie mordów na berlińskim Breitscheidplatz jest natychmiastowe, powszechne i wyraźnie skierowane ku grupie wymiennie nazywanej uchodźcami lub muzułmanami, rozróżnienie zupełnie nieistotne dla rozgorączkowanych polskich internautów. A że policja niemiecka liczy się ze słowami opisując stan śledztwa, dla krajowych specjalistów jest to tylko dowodem na ich ślamazarność i upadek ich cywilizacji. I na dobitkę widziałem już pieczenie polskiej pieczeni na berlińskiej tragedii – polski kierowca stał się ofiarą, bo polscy kierowcy są źle traktowani, jeśli nie wręcz prześladowani. No, wiadomo, my to zawsze ofiary, a oni gdy nie wyciągają spluwy to ciamajdy, a gdy wyciągają, to naziści.

Ten fakt, że właśnie polski kierowca stał się ofiarą, a jego pojazd bronią, z pewnością zastanawia nie tylko mnie ale i wielu policjantów niemieckich, tak jak i to, że kierowca z taką łatwością potrafił zgubić się w tłumie. Pierwsze opisy, które doprowadziły do zatrzymania pewnego Pakistańczyka, nie dziwią, dziś byle Europejczyk usłyszawszy słowo „zamach” oraz prośbę o opis postaci, zacznie szkicować Araba albo kogoś ciemnoskórego.

Warto przypomnieć, że jedno z najtrudniejszych śledztw w Niemczech w ostatnich czasach, do teraz nie w pełni wyjaśniającym wszystkie szczegóły, dotyczy serii morderstw popełnionych przez NSU, Nationalsozialistischer Untergrund. A pytanie cui prodest szybciej prowadzi do skrajnej prawicy niż od intensywnie unicestwianych na Bliskim Wschodzie fanatyków z coraz mniej istniejącego państwa, uważnie nazywanego w dziennikach „tak zwane”.

Niewiele są warte zdania warunkowe z niepewną przesłanką, ale mimo tego (a może dzięki temu, bo to niewiele kosztuje) jedno wystawię tu na ogląd: gdyby okazało się, że to grupa powiązana z Pegidą dokonała zamachu, polska prawica nie odszczeka swoich nienawistnych tyrad skierowanych przeciw ludom, które – jak zapewniał polski mędrzec z Żoliborza – są pełne pasożytów groźnych dla Prawdziwych Polaków.