Historia dwóch pastorów

Wśród wielu opowiastek krążących wśród protestantów – a docierają do mnie, bo ja, jak te opowiastki, też tam krążę, tylko, że oni to nazywają „świadectwami” (chyba tak to jest po polsku) a ja „opowiastkami” – jedną chcę przedstawić tutaj, ale jeśli znasz ją od dziecka i w innym wydaniu, to nie ma problemu, innego dnia opowiem coś innego.

Otóż we wspomnianych kręgach popularne jest właśnie krążenie pastorów. Oczywiście jeśli są z tej samej albo podobnej denominacji. Kto nie wie co to są denominacje, niech myśli o dystrybucjach Linuksa, a wtedy KRK by się przełożyło na Windows. No więc kościół zaprasza jakiegoś nieswojego pastora, żeby wygłosił kazanie (i tu też nie mam pewności czy po polsku mówi się „kazanie” o tym, co pastor wygłasza wiernym, ale chyba wszyscy mnie zrozumieją) i może być on z innej dzielnicy, ale może też przybyć z odległego kraju. Oczywiście nie ma tego w Windowsach, to znaczy ciekawie by było gdyby w polskim kościele wizytujący księża odprawiali mszę i wygłaszali kazanie, bo to by mogło prowadzić do sporej migracji użytkowników we wszystkie niedziele i co poniektóry proboszcz by został z gołą tacą. A w niedziele komunikacja publiczna jest nienajlepsza.

I w zasłyszanej historyjce do pewnego kościoła w USA zaproszono jakiegoś pastora z jednego z najbiedniejszych anglojęzycznych afrykańskich krajów. A że takie wędrówki w istocie zdarzają się, to nawet ja mogę dać świadectwo czyli opowiastkę, bo znam dwóch pastorów z Angoli którzy głoszą Słowo w Brazylii (no proszę, jak ładnie to napisałem z dużej litery).

I ten pastor przyjechał, mówił, oglądał dobrobyt, a potem bardzo poruszony wrócił do siebie. I jak to jest w zwyczaju, zaprosił do siebie pastora z odwiedzonego kościoła. Amerykanin poleciał, mówił, oglądał niewyobrażalną nędzę i bardzo poruszony wrócił do siebie, czyli do Stanów. A po jakimś czasie zadzwonił do afrykańskiego współwyznawcy i łamiącym się głosem opowiadał mu jak on i cała jego kongregacja modli się za niego i za jego kraj. A Afrykanin był zdumiony. I pytał dlaczego. Amerykanin na to, że oni są tak strasznie biedni, więc prosi Boga, żeby im pomógł. A Afrykanin, że to nie tak, a wszystko na odwrót, bo on opowiadał u siebie o Ameryce i oni wszyscy się modlą za Amerykę.

Tym razem pastor ze Stanów niczego nie rozumiał, więc Afrykanin wyjaśnił mu, że oni są przerażeni, że te Stany to taki bogaty i pobłogosławiony przez naturę kraj, a tyle w nim zbrodni i nienawiści i zła, więc oni wszyscy się modlą, żeby Pan Bóg im pomógł.

I ze zrozumieniem wysłuchałem tego, ale wieczorem – a może po paru dniach, bo refleks u mnie działa tylko przy kierownicy – pomyślałem, że to mi całkiem swojsko brzmi, bo gdyby przesunięcie geograficzne zastąpić czasowym, to by była Polska właśnie. Na przykład jeden pan z peerelu, a drugi z czwartej rzeczpospolitej.