Jak się żegnać

Oczywiście niedościgłym wzorem pożegnania szczerze wierzących ludzi jest dawne włoskie „si no ti vedo piu, felice morte” – „jeśli nie zobaczę cię więcej, to szczęśliwej śmierci”. Ale w obecnej cywilizacji śmierci oni stali się przesądni i myślą, że unikając tego będą żyć. Więc nie będziemy starali się przewłoszyć Włochów, ale coś trzeba zrobić z tym „do widzenia”, przecież to jest aroganckie przejmowanie boskich atrybutów. Jak się zobaczymy, to się zobaczymy, ale nie nam o tym wiedzieć. Francuskie „adieu” jako model też nie jest dobre, brzmi jak zapowiedź końca znajomości, uprzejmiejsza wersja „a idź do diabła”. Ale inspiracją mogło by być angielskie „good-bye”, to przecież skrót od „God be with you” czyli „niech Bóg będzie z tobą”. W Rp IV pierwszy sort mógłby na przykład (obowiązkowo) żegnać: „boguj się”. Tak na początek. Bo potem zrobimy ósmą krucjatę. Prowadź nas Panie na Brukselę.