Boziu, odkręć pokręconych!

Gdyby człowiek czytał tylko to, co ma jakieś uznane gwarancje jakości, nie wyszedłby poza lekturę Thomasa Manna. Albo Agathy Christie, zależnie od tego jak sobie ustalił za młodu preferencje. Ciekawość przekierowuje jednak w wiele innych stron i nawet jeśli nie wszystkie czytelnicze wycieczki są udane, bez nich by było całkiem nudno.

Taki wstęp ma być rodzajem usprawiedliwienia się, że wziąłem się do czytania czegoś o tak nieatrakcyjnym tytule jak Peryferyjny Kapitalizm Zależny. Autor mnie całkiem nieznany – szczeciński ekonomista Jerzy Matusiak, książka w publicznym obrocie pojawiła się w roku 2015, ale pisana była dekadę wcześniej. W takich wypadkach (jak to mówią osoby z niechęcią do dźwięcznych spółgłosek) na tfoje papka fruszyła. Chwyci albo nie. Wciągnie albo odrzuci.

Wciągnęło dość wcześnie i zaowocowało ulgą, że ktoś pisze czasami rzeczy oczywiste, choć nie w modzie. Na przykład:

Max Weber tłumaczył narodziny kapitalizmu i sukcesy cywilizacyjne protestancką etyką pracy i oszczędności, najwyraźniej zapominając o sukcesach katolickiej Francji. […] Obecnie najbogatszym rejonem Niemiec jest ultrakatolicka Bawaria, zaś w NRD protestantyzm legł po ciosach komunizmu i nie odradza się.

Albo ta porcja zdrowego rozsądku (przy porównywaniu sytuacji Polski i Argentyny):

Niezorientowanym należy podać słowniczek specyficznych pojęć, jakimi posługuje się MFW:

„Rynek finansowy”

oznacza spekulantów – zagranicznych posiadaczy papierów rządowych.

Przywrócić „zaufanie rynków finansowych”

znaczy tyle, co spłacić spekulantów – zagranicznych posiadaczy papierów rządowych i przerzucić na ludność i miejscową gospodarkę skutki działania spekulantów.

Niezłe są porównania Polski po upadku komunizmu z Południem USA sprzed wojny secesyjnej. A całkiem cenna (i nowa dla mnie) informacja z rozdziału Narodziny PRL pokazuje jak dobrym politykiem był Stalin: nie było przypadku w wyborze dnia 17 września 1939 roku na wypełnienie ustaleń z nazistami – dnia 16 września dostał od dwóch agentów z Tokio informację, że rząd japoński postanowił nie atakować ZSRR.

Rozdziały opisujące RpIII trochę niepokoją podniesioną temperaturą wywodów i zarzutów, ale moja wiedza o owym okresie życia Kraju jest dość nijaka i gdy nie wiem co o czymś myśleć, wolę poczekać (w sprawie zarzucania Józefowi Oleksemu szpiegowania dla Rosji musiałem długo poczekać, ale ludzi pewnych swego był wśród znajomych nadmiar…) Więc nie przejmowałem się zanadto, że ów człowiek odbierał emocjonalnie stan Kraju (stan, który dwukrotnie doprowadził mafię PiS-u do władzy). Jednak gdy szukając informacji o autorze dotarłem do jego blogu, zatkało mnie kompletnie. I pomyślałem sobie, że to dobrze, że najpierw był kontakt z jego książką, a potem z blogiem, bo ani bym nie zbliżył się do książki gdybym na początku ujrzał ten jego komentarz do jego własnego blogowego wpisu:

17 kwietnia 2019

Do polityki bierze sie ludzi z plasteliny, których można dowolnie kształtować. Bardzo silna jest agentura amerykańsko – żydowska czyli obecny PiS, niemiecka czyli PO i ruska czyli SLD + ZSL.

Czy rząd PiS zdecyduje po wyborach na rabunek Polaków aby zapokoić Żydów – nie jest to wykluczone. Jarek z Żoliborza jest bowiem filosemitą.

Poprawiłem mu w tym cytacie diakrytyki i interpunkcję, ale treści nie da się poprawić. No i zostaje zagadka: obłąkaniec napisał książkę z wielu celnymi sformułowaniami czy też autor niezgorszego dzieła miał ciężki wypadek i teraz głowa nie jest taka sama?

Choć o dwoistości natury czytywałem już trochę, na przykład za młodu bardzo dziwił mnie Doktor Jekyll i pan Hyde.