George Shaw napisał kiedyś, że „szczęśliwy jest kraj bez historii”.
Dość podobnie widział szczęście Leopold Staff, gdy zamarzył
„[…]ujrzę, że na świecie są same radości,
I zegar na raz wszystkie wskazuje godziny.”
Istnienie – ale bez zapisu o czasie i zdarzeniach? Nieco to infantylne. Bardziej bym cenił wizję świata z odmiennymi pojęciami na cokolwiek, jeśli je można spokojnie omówić lub zostawić w spokoju, bez uraz i złych uczuć.
I nawet ludzie od monoteizmów by tam byli, ale trochę z boku i choć przekonani, że niewesoła wieczność mnie czeka, to (mojej) doczesności nie okraszaliby tym przekonaniem.
Migotanie słów 
zegar na raz wszystkie wskazuje godziny
Bałbym się.
Ach, nie przejmuj się. To tylko poeta.
Choć w istocie lepiej nie podsuwać idei jak wprowadzać ogólne szczęście nowoczesnym typem zegara.
„Bije zegar godziny, my wtedy mawiamy: „Jak ten czas szybko mija!” – a to my mijamy.” Stanisław Jachowicz.
Zegar jest bezlitosny. Wskazuje naszą godzinę. I tyle. Reszta jest poezją.