Kwiecień 1945, generał Nikołaj Berzarin jest komendantem Berlina, jego oficer nakazuje lokalnemu burmistrzowi zorganizowanie ekip do oczyszczenia ulic, a ten pyta: „ile ci ludzie będą zarabiali?”
Teoretycznie (każdy przez google’a może tu trafić) nie są wykluczeni całkiem młodzi czytelnicy bloga, a ich wiedza o tak odległych czasach zapewne nie ułatwi im zrozumienia co w tym zdaniu jest tak dziwnego, może przypomnę parę liczb (całkiem godne zaufania są w artykule Ulricha Herberta Forced Laborers in the Third Reich: An Overview, opublikowanym w 2000r. przez Cambridge University Press).
Otóż ponad 1/4 gospodarki Trzeciej Rzeszy opierała się na przymusowej sile roboczej z prawie 20 krajów europejskich, w ciągu wojny było to blisko 10 milionów ludzi (jeńcy wojenni, przymusowe wysyłki, łapanki, a od 1944r. także więźniowie obozów koncentracyjnych), wśród których było ponad 1,3 miliona Francuzów, 1,7 miliona Polaków i ponad 3 milionów Rosjan.
Nie przez przypadek wyliczenie zaczynam od Francuzów, bo bardzo, bardzo mnie rozeźla gdy w polskim Internecie znajduję bzdury o tym jak łatwo Francja przegrała wojnę z Rzeszą i jak lekko było Francuzom przeżyć wojnę.
Migotanie słów 
Przypadkiem calkiem niedawno spisalem swoja recenzje tej samej ksiazki Beevora: http://jrk011.altervista.org/teksty/Beevor-Berlin.pdf
Jurku, cenne omówienie, dzięki.
Moja przyjemnosc. Jak chcesz (chcecie?) pobuszowac po moim archiwum to tutaj: http://jrk011.altervista.org/teksty.html . Tamze recenzje dwu innych pozycji Beevora, w dziale „Historia”.
I ja dziekuje (takze za recenzje The Battle of Spain Beevora)
Oblicza się, że przez niemieckie obozy koncentracyjne przewinęło się (tylko w latach 1933-1938) ponad pół miliona Niemców.
Od 1937 wszyscy więźniowie obozów koncentracyjnych na terenie Rzeszy uzyskali status robotników przymusowych.
Warto, jak sądzę, o tym pamiętać.