Archipelag… można by pęknąć ze śmiechu, ale gdy chodzi o możliwość wyciągania z przyrody pieniędzy, nie ma śmiechu. Więc z wielką powagą: archipelag św Piotra i św. Pawła (Arquipélago de São Pedro e São Paulo) to pół hektara na wyspie złożonej z magmy i guano plus drugie tyle na wysepkach dostępnych dla krabów i ptaszydeł. Ale dzięki stacji, na której ciągle jest paru biologów, Brazylia ma prawo do eksploracji tego górnego kółka na Atlantyku – obszaru mającego prawie 450 tys. km².
Reportaż (po portugalsku) o tym miejscu ma ponad 32 minuty, znający włoski znajdą pod koniec filmu wywiad po włosku – Alex Bellini płynąc przez Atlantyk kajakiem w 2005 roku tam został uratowany, kuter dowożący naukowców na wyspy zauważył żółtą kropkę na niebieskim tle.
Tekst reportażu jest tutaj, nadal po portugalsku, ale wujek Gugl tłumaczy.
Choć na polski nie powinien, bo tam są bardzo niemoralne historie o seksualnych obyczajach ptaków atobá. A to może nasuwać naszej młodzieży niewłaściwe pomysły.
Migotanie słów 
Do niemoralnych historii się nie dosłuchałem, bo od tłumaczenia googla zęby bolą 😉
Ale podobne historie mają także miejsce np. na Morzu Południowochińskim…
To opowiem Ci krótko o tych atobás: miewają po dwie żony, czasami co upolują dla jednej wynoszą do gniazda drugiej – ale też jakie to gniazda, mini-dziura między skałami… Ciekawe, że ptaszydła żonate żyją na jednym terenie (lepszym), a te luzem całkiem osobno.
Jak ptaki, to może i dinozaury były obrządku mormońskiego.