Talenty i przekonania

Prawie wszyscy krytycy chwalą, i to bardzo. Cztery lata temu jej pierwsza książka ubiega się o parę nagród (jedną wygrywa) i jest wydawana w 12 krajach. Kolejna książka, po roku, staje się firmowanym przez BBC serialem tv. I w tym roku pojawia się trzecia praca Irlandki Sally Rooney, stając się od razu literacką sensacją.

Ale jak by tego było mało, sensację powiększa autorka powiadomiając świat, że choć izraelska agencja zaproponowała wydanie hebrajskiego przekładu tej książki, pani Rooney ofertę odrzuciła, popierając kulturalny bojkot Izraela.

Zazwyczaj negocjacje między literackimi agencjami i agentami autorów są prowadzone w oddali i w ciszy, ale widać ta autorka ma silne przekonania i jest zdecydowana oddać część swego talentu na ich użytek.

Nie tak to rzadkie u twórców. Na przykład Michaił Szołochow, który żałował, że Andrieja Siniawskiego i Julija Daniela ominęła kara śmierci. Czy Ezra Pound, przekonany, że Adolf Hitler był dobrym człowiekiem i chciał dobrze. I Louis-Ferdinand Céline nie znoszący czegokolwiek związanego z Żydami. Na ogół takie oddanie serca i umysłu jakiejś Sprawie z początku popłaca.

Cościk w tym miesiącu pani Rooney z lekka zmiękła i powiadomiła, że jeśli zostaną spełnione pewne warunki to ona „z przyjemnością i z dumą” zgodzi się na ów hebrajski przekład. Nie wyjaśniła jakie to warunki, czy Izrael powinien oddać się miłośnie Hamasowi lub Iranowi czy też gromadnie popełnić samobójstwo, ale wyraźnie ona jest otwarta.

Ale po co, po co to? Mogłaby wiele nauczyć się od Polaków (Polska to inny, taki jak Irlandia, bardzo katolicki kraj), gdzie zdecydowanie oznajmiano (i to z kościołów): „nie kupuj u Żyda”. Choć pisano to z małej litery (ale wtedy Żydzi jeszcze nie mieli armii, więc nie potrzebowano majuskuł). I mogłaby rozszerzyć kulturalny program BDS: „nie kupuj u Żyda, nie sprzedaj Żydowi, nie czytaj Żyda” – no, może z wyjątkiem Starego i Nowego Testamentu.

Tak czy inaczej, zdecydowanie ta pani ma wielką przyszłość.