No woman no cry

Elisabeth Smart zasłynęła książką By Grand Central Station I Sat Down and Wept – poetycko oddającą jej emocje z trudnej miłosnej relacji z pewnym poetą. I Angela Carter, jedna z najważniejszych pisarek-feministek z owego okresu, ceniła wartości literackie książki, ale gdy kiedyś (lata 60-te zeszłego wieku) spotkała zapitą i użalającą się nad sobą Elisabeth Smart,  w liście do swojej przyjaciółki oznajmiła: „chciałabym, by moje córki nigdy nie były w stanie napisać Przy głównym dworcu siadłam i płakałam nawet gdyby to miała być wyjątkowa proza. Mam nadzieję, że by wyszło raczej Przy głównym dworcu urwałam mu jaja.”

Reklama

Skomentuj

Wprowadź swoje dane lub kliknij jedną z tych ikon, aby się zalogować:

Logo WordPress.com

Komentujesz korzystając z konta WordPress.com. Wyloguj /  Zmień )

Zdjęcie na Facebooku

Komentujesz korzystając z konta Facebook. Wyloguj /  Zmień )

Połączenie z %s