L’esprit d’escalier

Powinienem był pomyśleć o tym natychmiast gdy sprawa pojawiła się w nagłówkach prasy. Szkoda, że dopiero teraz głowa kazała mi nawrócić do tematu. Ale – wydaje się – i fachowcom od spraw publicznych pomyślunek też nie zadziałał w stosownym momencie, więc może nie muszę się sumitować za to opóźnienie?

Chodzi mi o cenną radę, którą pan Gulbinowicz dał temu kochanemu chłopakowi, Mateuszkowi, o działkach na wrocławskim Oporowie. Omówiono w prozie i memach tę historię jak bez kradzenia, tylko dzięki życzliwości kogoś Wiele Wiedzącego, zdobyć milion a może i wiele milionów – ale nikt (o ile wiem) nie zadał bardzo prostego pytania: a oprócz kochanego Mateuszka kto jeszcze został obłogosławiony taką wskazówką? Czy tylko i wyłącznie Mateuszek zasługiwał na tę wiedzę? I skąd była ona u pana Gulbinowicza?

Otóż jak dziś to widzę, zafajdanym obowiązkiem szanujących się dziennikarzy było w tamtym czasie dotarcie do mapy z lokalizacją tych miłych terenów i sprawdzenie kto, kiedy i za ile kupił (a potem być może sprzedał) sąsiednie działki. I potem kolejne pytanie samo by się nasunęło: czy tam też pojawia się to samo źródło wartościowych informacji?

A może jeszcze nie jest za późno na zadanie takich pytań? Bo krajowych dziennikarzy nie bojących się zadawania pytań jest jeszcze trochę. Z redakcjami może być inaczej, ale minęły czasy gdy wszystko zależało od naczelnego.

Czy jest ktoś chętny do stawiania stówy na możliwość, że tam nie ma żadnych skandali i prawne akty promieniują jasnością i uczciwością?